Cacao meditatie

In aanloop van het weekend had ik pijn onderin mijn buik, bij mijn blaas en ook mijn linkereierstok was pijnlijk. De eerste dagen was ik vooral bang, bang voor de pijn die misschien weer komen ging. Tot ik mij besefte dat het nog niet vaststaat dat ik pijn ga hebben. Ik zit op de laatste dagen voor mijn bloedweek. Ik ging er ook vanuit dat het daarmee te maken had, communiceren daar kwam ik niet heel ver mee, voornamelijk vanwege de angst en het willen oplossen voordat het wel een groot probleem wordt voor mij.

Van het weekend heb ik een cacao meditatie voor mezelf gedaan, een innerlijke reis die door de cacao gemakkelijker zou zijn, dat was mijn intentie. De dichte deur waar ik vaak voor sta in wanhoop en frustratie ging open door de zachtheid van de cacao en mijn intentie om alleen maar te zien. Ik hoefde alleen maar te zien hoe mijn baarmoeder en de omgeving eruit zag. Geen vragen, geen oplossingen, alleen kijken.

Het was alsof er een aardbeving was geweest, er lag van alles op de ‘grond’, de wanden waren gescheurd, het was donker, een puinhoop. Langzaam liep ik naar mijn linkereierstok en ook daar hing eigenlijk alles aan flarden. De kamertjes waar mijn eitjes zitten waren dof en stoffig. Ergens in een hoek was ook een wezen verborgen, het bleek een vrouw te zijn, die eerst als een monstertje naar voren kwam. Een grote schaduw, eng, ik kon er alleen maar naar kijken en ik voelde de angst van deze vrouw. Langzaam zag ik voorbij het monstertje en kwam de vrouw naar voren, ze bleef waar ze was maar ze liet haar ware gezicht zien. Ik liep naar mijn rechtereierstok en die was zoals het hoort te zijn, een mooie kamer, lichte kleur en de kamertjes glansde alsof ze net gepoetst waren. Terug in het midden stond er een vrouw in rood samen met haar wolf naast zich. Ik wilde weten wat ik kon doen, ik ging vragen stellen. Ze wees me naar een kussen in het midden van de kamer, ik mocht hier op zitten, mediteren. Tijdens de meditatie daar in het midden van mijn baarmoeder, voelde ik haar angst, haar terug getrokkenheid. Ik voelde ook een enorme dankbaarheid voor haar, want ze heeft de Endo nooit binnen gelaten. Deze heeft haar van buiten aangevallen, zo ervaart Zij het. Ik heb mij verontschuldigd dat ik het allemaal zover heb laten komen. Dat ik zolang Haar heb genegeerd en als lastig heb gevonden. Ze liet mij zien wat ik mocht doen daar op dat moment.

Gisteren tijdens een boswandeling merkte ik ineens op dat ik helemaal geen pijn meer heb gehad na de meditatie. Nog zo op gaan in het verwerken van, dat ik er niet bij stilstond dat het rustig is. Ik heb gedaan wat ik nu mocht doen van Haar. De omgeving waarin mijn baarmoeder zich bevind en ook mijn blaas hebben zich laten zien aan mij en ook daar heb ik gedaan wat ik mocht doen.

Cacao is heel fijn om mee te mediteren, het laat je dieper in meditatie gaan, dieper zodat je antwoorden vind die je nodig hebt op dat moment. 💜